ในศตวรรษที่ 18 ด้วยความรู้ทางกายวิภาคที่เพิ่มขึ้น ขั้นตอนการผ่าตัด เช่น การตัดแขนขา การตัดเนื้องอกบนพื้นผิวของร่างกาย และการเอานิ่วออกจากกระเพาะปัสสาวะได้ช่วยให้การผ่าตัดในหลักสูตรทางการแพทย์มีความมั่นคง ความรู้ทางกายวิภาคที่ถูกต้องทำให้ศัลยแพทย์สามารถผ่าตัดได้รวดเร็วขึ้น การพักผ่อน ผู้ป่วยถูกทำให้สลบด้วยฝิ่นหรือเมาสุรา ถูกมัด และตัดขา เช่น สามารถทำได้ในสามถึงห้านาที อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนดังกล่าวยังคงจำกัดการขยายตัวของสนามจนกระทั่งมีการนำยาสลบอีเทอร์มาใช้ในปี พ.ศ. 2389 จำนวนของการผ่าตัดเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนหลังจากนั้น แต่เพียงเพื่อเน้นความถี่และความรุนแรงของ "การติดเชื้อจากการผ่าตัด"