แม้ว่าอุกกาบาตส่วนใหญ่จะมีจุดจบที่ลุกเป็นไฟ แต่บางอุกกาบาตก็สูญเสียพลังงานจลน์ก่อนที่จะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ กรณีนี้อาจเกิดขึ้นได้หากอุกกาบาตมีขนาดเล็กและมีความเร็วเข้ามาค่อนข้างต่ำ (น้อยกว่า 25 กม.ต่อวินาที) หรือเข้าสู่ชั้นบรรยากาศในมุมที่ค่อนข้างตื้น นอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้หากอุกกาบาตมีมวลเริ่มต้นมาก (มากกว่า 100 กรัม [0.2 ปอนด์]) และมีแรงบดอัดค่อนข้างสูง อุกกาบาตขนาดเล็กมาก—อนุภาคฝุ่นระหว่างดาวเคราะห์ที่มีขนาดน้อยกว่า 50–100 ไมครอน—จะหยุดทำงานอย่างมีประสิทธิภาพที่ความสูงพอสมควร ดาวตก และอาจใช้เวลาหลายสัปดาห์หรือหลายเดือนกว่าจะหลุดออกจากชั้นบรรยากาศ เนื่องจากอนุภาคที่ได้มาจากดาวหางมักจะเข้าสู่ชั้นบรรยากาศด้วยความเร็วสูง มีเพียงอนุภาคที่มีขนาดตามที่กล่าวมาข้างต้นเท่านั้นที่อยู่รอด อุกกาบาตที่มีขนาดใหญ่ถึงไม่กี่มิลลิเมตรที่สามารถอยู่รอดได้จะละลายบางส่วนหรือทั้งหมดแล้วแข็งตัว