มนุษย์มักจะมองว่าดวงอาทิตย์เป็นวัตถุท้องฟ้าที่สำคัญที่สุด แม้แต่คนในยุคดึกดำบรรพ์ก็ตระหนักว่าแสงและความร้อนจากดวงอาทิตย์หล่อเลี้ยงทุกชีวิตบนโลก และพวกเขารู้ว่าการรบกวนการเคลื่อนที่ในแต่ละวันของดวงอาทิตย์ผ่านท้องฟ้าจะส่งผลกระทบร้ายแรง ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาได้คิดค้นพิธีกรรมหลายอย่างเพื่อให้มั่นใจถึงความน่าเชื่อถือของดวงอาทิตย์ ต่อมานักปรัชญาชาวกรีกประกาศว่าดวงอาทิตย์เป็นทรงกลมที่ไร้ที่ติ การเคลื่อนที่ของมันควบคุมโดยนาฬิกาที่สมบูรณ์แบบตลอดเวลา จุดดับบนดวงอาทิตย์มองเห็นได้ลางๆ โดยคนสมัยก่อนเมื่อเมฆบางๆ หรือหมอกหนาทำให้สามารถจ้องมองดวงอาทิตย์ได้ เมื่อวัตถุที่ไม่เกี่ยวข้องเคลื่อนผ่านหน้าทรงกลมที่เรืองแสง ดวงอาทิตย์ แนวคิดนี้เป็นที่ยอมรับทั่วโลกตะวันตกจนกระทั่งหลังจากการประดิษฐ์กล้องโทรทรรศน์ เมื่อกาลิเลโอพิสูจน์ว่าจุดบนดวงอาทิตย์เป็นเครื่องหมายหรือโครงสร้างที่แท้จริง (ซึ่งเรียกว่า ฝ้า) บนพื้นผิวดวงอาทิตย์ ดวงอาทิตย์ไม่เพียงไม่สมบูรณ์เท่านั้น แต่ยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้ จุดมาและผ่านไปหลายวันและหลายสัปดาห์ ต่อมา นักดาราศาสตร์ค้นพบว่าจำนวนจุดบนดวงอาทิตย์แปรผันเป็นวัฏจักร โดยแสดงค่าสูงสุดและต่ำสุดทุกๆ 11 ปี ไม่นานมานี้ การรวมกันของทฤษฎีพลังงานนิวเคลียร์ การทดลองในห้องปฏิบัติการ และการสังเกตการณ์ดวงอาทิตย์ที่ดีขึ้น ทำให้นักวิทยาศาสตร์ได้ภาพที่ดีเกี่ยวกับโครงสร้างโดยรวมของดวงอาทิตย์ มันเป็นลูกบอลก๊าซที่ประกอบด้วยไฮโดรเจนประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ ฮีเลียม 9 เปอร์เซ็นต์ และองค์ประกอบอื่น ๆ เช่น คาร์บอน ไนโตรเจน ออกซิเจน ซิลิกอน และเหล็กเพียง 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น เส้นผ่านศูนย์กลางของดวงอาทิตย์ประมาณ 1,390,000 กิโลเมตร (865,000 ไมล์) หรือประมาณ 109 เท่าของโลก และดวงอาทิตย์มีมวลมากกว่าโลก 300,000 เท่า ที่ใจกลางดวงอาทิตย์ ทฤษฎีคาดการณ์ว่าอุณหภูมิจะสูงถึง 15 ล้าน° C อย่างไม่น่าเชื่อ นี่คืออุณหภูมิของระเบิดไฮโดรเจนที่กำลังระเบิด มันร้อนพอที่จะคงไว้ซึ่งปฏิกิริยาเทอร์โมนิวเคลียร์ที่เปลี่ยนอะตอมของไฮโดรเจนเป็นฮีเลียม ดังนั้นจึงให้พลังงานแก่ดวงอาทิตย์ ด้วยวิธีนี้ ดวงอาทิตย์ใช้เชื้อเพลิงนิวเคลียร์ไฮโดรเจนประมาณ 5 พันล้านกิโลกรัม (5 ล้านตัน) ทุกวินาที อย่างไรก็ตาม ดวงอาทิตย์มีขนาดใหญ่มากจนเผาผลาญไฮโดรเจนในอัตรานี้นับตั้งแต่ที่มันก่อตัวขึ้นเมื่อประมาณ 5 พันล้านปีก่อน และจะเผาไหม้อย่างต่อเนื่องต่อไปอย่างน้อยอีก 4 พันล้านปี