เหตุผลของการใช้ยาป้องกันคือการระบุปัจจัยเสี่ยงในแต่ละบุคคล และลดหรือกำจัดความเสี่ยงเหล่านั้นเพื่อพยายามป้องกันโรค การป้องกันขั้นปฐมภูมิเป็นพฤติกรรมเชิงป้องกันที่พยายามหลีกเลี่ยงโรคก่อนที่มันจะพัฒนา ตัวอย่างเช่น การให้วัคซีนป้องกันโรคแก่เด็ก การรักษาโรค การป้องกันทุติยภูมิคือการตรวจหาโรคหรือสารตั้งต้นของโรคในระยะเริ่มต้นก่อนที่อาการจะปรากฏ โดยมีจุดประสงค์เพื่อป้องกันหรือรักษาให้หายขาด ตัวอย่าง ได้แก่ การตรวจปากมดลูก Papanicolaou (แปปสเมียร์) และการตรวจแมมโมแกรม การป้องกันในระดับตติยภูมิคือความพยายามที่จะหยุดหรือจำกัดการแพร่กระจายของโรคที่มีอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าการป้องกันเบื้องต้นเป็นวิธีการควบคุมโรคที่คุ้มค่าที่สุด