เมื่อคลื่นความร้อนในช่วงกลางฤดูร้อนถึงจุดสูงสุดครั้งใหม่ ความเสี่ยงของอาการฮีทสโตรกในสุนัขจึงเพิ่มสูงขึ้น ฮีตสโตรกหมายถึงอุณหภูมิของร่างกายที่สูงกว่า 105.8F และเกิดจากการไม่สามารถระบายความร้อนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โรคฮีตสโตรกในสุนัขมี 3 ประเภทหลัก ประเภทแรกคือสิ่งที่เราคิดว่าเป็นฮีตสโตรกแบบ คลาสสิก ซึ่งหมายความว่าสัตว์ต้องสัมผัสกับ โรคฮีทสโตรก สภาพแวดล้อมที่ร้อนและชื้นมากเกินไป โรคลมแดดประเภทที่สองเรียกว่าโรคลมแดดแบบออกแรง ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้เนื่องจากการออกกำลังกายมากเกินไป โดยไม่คำนึงถึงอุณหภูมิโดยรอบ ในที่สุด โรคลมแดดอาจเกิดขึ้นได้จากสาเหตุรอง เช่น อาการชักหรืออาการสั่นที่ไม่สามารถควบคุมได้สุนัขทุกตัว (และสัตว์ทุกชนิด) มีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคฮีทสโตรกโดยขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอก เช่น ดัชนีความร้อนในวันนั้น หรือการถูกทิ้งไว้ในรถที่ร้อนจัด อย่างไรก็ตาม สุนัขบางตัวมีความเสี่ยงต่อโรคฮีทสโตรกสูงกว่าตัวอื่นๆ ได้แก่ สุนัขพันธุ์ใหญ่ที่มีขนหนา เช่น Newfoundlands และ Bernese Mountain Dogs สุนัขอ้วน Brachycephalic หรือ หน้าเละ เช่น Frenchies และ English Bulldogs สุนัขที่มีโรคระบบทางเดินหายใจอยู่ก่อนแล้ว เช่นกล่องเสียงเป็นอัมพาตหลอดลมยุบ หรือทางเดินหายใจส่วนบนผิดปกติ