การปรากฏตัวของแร่โอลิวีนซึ่งเป็นแร่ธาตุหลักที่ทนต่อสภาพอากาศได้ง่าย ได้รับการตีความว่าหมายถึงกระบวนการผุกร่อนทางกายภาพมากกว่าทางเคมีที่มีอิทธิพลเหนือดาวอังคาร ในปัจจุบันความเข้มข้นสูงของน้ำแข็งในดินเป็นสาเหตุของการคืบคลานของดิน อย่างรวดเร็ว ซึ่งก่อตัวเป็นก้อนกลม ภูมิประเทศที่อ่อนลง  ลักษณะของเส้นละติจูดกึ่งกลางของดาวอังคาร ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2551 เครื่องลงจอดฟีนิกซ์ ส่งคืนข้อมูลที่แสดง ว่า ดินบน ดาวอังคารมีความเป็นด่างเล็กน้อยและมีสารอาหารที่สำคัญ เช่นแมกนีเซียมโซเดียมโพแทสเซียมและคลอไรด์ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นส่วนผสมสำหรับสิ่งมีชีวิตที่จะเติบโตบนโลก นักวิทยาศาสตร์เปรียบเทียบดินใกล้ขั้วโลกเหนือของดาวอังคารกับ ดินบนดาวอังคาร ในสวนหลังบ้านบนโลก และสรุปได้ว่าดินดังกล่าวอาจเหมาะสำหรับการเจริญเติบโตของพืช อย่างไรก็ตาม ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2551 เรือฟีนิกซ์แลนเดอร์ได้ทำการ ทดลอง ทางเคมี อย่างง่าย โดยผสมน้ำจากโลกเข้ากับดินบนดาวอังคารเพื่อทดสอบค่า pHและค้นพบร่องรอยของเกลือเปอร์คลอเรต ในขณะเดียวกันก็ยืนยันทฤษฎีของนักวิทยาศาสตร์หลายคนว่าพื้นผิวดาวอังคารมีพื้นฐาน มาก โดยวัดได้ที่ 8.3 การปรากฏตัวของเปอร์คลอเรตทำให้ดินบนดาวอังคารแปลกใหม่กว่าที่เคยเชื่อกัน จำเป็นต้องมีการทดสอบเพิ่มเติมเพื่อขจัดความเป็นไปได้ของการอ่านค่าเปอร์คลอเรตที่เกิดจากแหล่งบนบก ซึ่งในเวลานั้นคิดว่าอาจย้ายจากยานอวกาศไปสู่ตัวอย่างหรือเครื่องมือวัด [27]อย่างไรก็ตาม ยานลงจอดใหม่แต่ละลำได้ยืนยันการมีอยู่ของพวกมันในดินเฉพาะที่ และ ยานอวกาศ Mars Odysseyยืนยันว่าพวกมันกระจายไปทั่วโลกทั่วทั้งพื้นผิวโลก