แนวคิดแรกสำหรับขีปนาวุธนำวิถีพื้นสู่อากาศคือในปี พ.ศ. 2468 เมื่อมี การเสนอระบบ บีมไรดิ้งโดยจรวดจะติดตามลำแสงไฟฉายไปยังเป้าหมาย เซลล์ซีลีเนียมถูกติดตั้งไว้ที่ส่วนปลายของครีบหางทั้งสี่ของจรวดแต่ละอัน โดยเซลล์จะหันไปทางด้านหลังเมื่อเซลล์ซีลีเนียมหนึ่ง การบิน เซลล์ไม่อยู่ในลำแสงอีกต่อไป มันจะถูกนำไปในทิศทางตรงกันข้ามกลับเข้าไปในลำแสง การกล่าวถึงแนวคิดและการออกแบบขีปนาวุธพื้นสู่อากาศครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่มีการนำเสนอภาพวาดนั้นเกิดขึ้นโดยนักประดิษฐ์ กุสตาฟ ราสมุส ในปี 1931 ซึ่งเสนอการออกแบบที่อาศัยเสียงเครื่องยนต์ของเครื่องบินในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2ความพยายามเริ่มพัฒนาขีปนาวุธพื้นสู่อากาศ เนื่องจากโดยทั่วไปถือว่าสะเก็ดระเบิดมีประโยชน์เพียงเล็กน้อยต่อเครื่องบินทิ้งระเบิดที่มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รัศมีการโจมตีของสะเก็ดระเบิดนั้นค่อนข้างเล็ก